ناکارامدی و نقض مقررات حقوق بین‌الملل بر مسند سازمان ملل در هشت سال دفاع مقدس
عموما بروز جنگ ها و مخاصمات و نقض کنوانسیون های بین المللی از انباشت نامتناسب ثروت و تمرکز نامتوازن قدرت نشأت می‌گیرد، با توجه به اینکه پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ منافع سلطه غرب و معادلات جهانی را تحت الشعاع قرار داد، در نتیجه استکبار جهانی به سرکردگی آمریکا با به خدمت گرفتن صدام برای اعاده منافع از دست رفته خود در خلیج فارس و نیل به اهداف شوم خود در هشت سال جنگ تحمیلی به کررات با نقض فاحش قوانین و مقررات حقوق بین الملل در ابعاد مختلف ،بویژه بند ۴ ماده ۲ منشور ملل متحد (ممنوعیت توسل به زور )،کنوانسیون های چهارگانه ژنو و پروتکل های الحاقی اول و دوم ۱۹۷۷ میلادی،پروتکل ۱۹۲۵ ژنو (ممنوعیت کاربرد گازهای شیمیایی،خفه کننده و سایر گازها در جنگ)،عدم رعایت اصل مصونیت غیرنظامیان،ماده ۲۳ مقررات لاهه(جنایت جنگی)،اصل تناسب و ضرورت و... به تجاوزات و وحشی گری صدام علیه ملت ایران استمرار بخشید. شایان ذکر است که؛ قبل از قرن بیستم اصل بر جنگ و مخاصمات مسلحانه بود اما با روی کار آمدن منشور ملل متحد، جنگ ممنوع و اصل بر "عدم توسل به زور" گردید با این اوصاف شورای امنیت سازمان ملل به عنوان رکن سیاسی این سازمان با هدف حفظ صلح و امنیت بین المللی شکل گرفت که حل و فصل مسالمت آمیز اختلافات بین المللی از اساسی ترین وظایف این شورا با اختیارات اجرایی در قالب اعمال تحریم‌های یکجانبه و چندجانبه و نیز اقدامات نظامی برای حفظ صلح و امنیت بین المللی مستندا به مواد ۴۱ و ۴۲ فصل هفتم منشور ملل متحد می‌باشد. علیرغم چنین وظیفه خطیری که بر دوش شورای امنیت می باشد این رکن سیاسی سازمان ملل متحد در طول هشت سال نبرد ناجوانمردانه عراق با ایران، تنها به صدور قطعنامه ها و بیانیه های غیر الزام‌آور (توصیه ای) اکتفا نمود و هیچگونه واکنش مسئولانه (جز در موارد بسیار معدود) جهت مقابله با چنین جنایت فاجعه باری از خود نشان نداد. عملکرد ناعادلانه و ناکارآمد ارکان سازمان ملل متحد (شورای امنیت - مجمع عمومی) در روند جنگ تحمیلی به نوعی همسویی سران آن سازمان را با نظام سلطه در حمایت از رژیم بعثی صدام به منصه ظهور رساند که البته این همسویی در سکوت و خلا نظارتی سازمان ملل با نقض عهدنامه ۱۹۷۵ الجزایر توسط صدام که در تلوزیون رسمی عراق پاره و زیر پا گذاشته شد، نمود عینی پیدا کرد به شکلی که سران سازمان ملل به جای برخورد حقوقی (با بکارگیری اختیارات اجرایی تحریم و اقدامات نظامی) علیه متجاوز، با حضور و اعزام کارشناسان خود به تهران، درصدد تثبیت مواضع نیروهای متجاوز و جنایات انها در خاک ایران و وارد ساختن فشارهای سیاسی با تدوین قطعنامه صلح و آتش بس و اخذ امتیازات به نفع و حمایت از جنایتکاران بعثی برآمدند که تاکنون نیز مواضع همسوی این نهاد بین‌المللی با اخذ اجماع جهانی علیه ملت ایران و وضع تحریم های ظالمانه و فلج کننده به طور متوالی ادامه داشته است امروزه حجم رو به رشد تجاوزات و تعارضات منطقه‌ای و بین المللی دنیا به حد غیر قابل کنترلی رسیده است که نقش سازمان ملل در کنترل، نظارت و برقراری صلح و امنیت بین المللی را زیر سوال برده و خود این مراجع را تابع و تحت تأثیر تصمیمات نامشروع سران سلطه قرار داده است بنابراین مقاومت و پایداری مردم شهید پرور ایران در دفاع از کیان و حقوق حقه خود در هشت سال دفاع مقدس، برگ زرّینی است که ناکارآمدی و خلا اجرای قوانین و سکوت مرموز و اقدامات نمایشی غیر موثر مجامع بین المللی را به رخ جهانیان کشید. نتیجتا با گذشت سه دهه از حماسه های رزمندگان اسلام در دفاع مقدس و ائتلاف جهانی در جنایت جنگی علیه ملت ایران که مسئولیت بین‌المللی را متوجه متولیان امر می نماید، متاسفانه همچنان پرداختن به مطالبات حقوقی ملت ایران در جامعه بین‌المللی با فرافکنی مواجه هست که به نظر می رسد قانون‌گریزی دولت های مستبد نیازمند ایجاد تغییرات ساختاری جدی و اصولی با عزم جهانی در وضع مقررات و قوانین حقوق بین المللی می باشد. من الله التوفیق
افزودن دیدگاه جدید